وصیتنامه شهید سید محمد گلگون
بسم رب الشهدا و الصديقين
با سلام و درود بر يگانه منجي عالم بشريت، حضرت بقيه الله اعظم ارواحنا له الفدا و نايب برحقش، محبوب‌ترين كلمة قرن، امام خميني و با سلام و درود بر شما امت حزب ا... در پشت جبهه‌ها كه دشمن وحشت بسياري از نام حزب الله دارد. به نام خداوند بخشندة مهربان وصيت‌نامة خود را شروع مي‌نمايد. وظيفة هر فرد مسلماني است كه در مقابل تجاوزات بيگانه كه به ميهن و دينش نموده است، دفاع كند و از آنجايي كه بنده سيود محمد گلگون خود را يك فرد مسلمان يافتم، دفاع از اسلام و ميهن عزيز را يك وظيفة شرعي اسلامي دانستم و به جبهه‌هاي جنگ آمدم تا دست تمام غارتگران روس و انگليس و آمريكا و غيره و ذالك را از سرزمين مسلمين جهان كوتاه كنم و ما از امام عزيزمان تشكر مي‌كنيم كه ما را از منجلاب فساد نجات داد و هدايتمان نمود. لازم نمي‌بينم كه كسي از ما تشكر كند، چرا كه ما جنگ با كفر را يك وظيفة شرعي دانسته و از رهبرمان تشكر مي‌نماييم. انشا الله خداوند ملت ما را از ارشادات ايشان بهره‌مند نمايد و ساية روحانيت را از مملكت ما كوتاه نفرمايد. خداوند اين منافقان كوردل را كه از كفار صدر اسلام خونخوارترند، نابود سازد. انشا الله ملت ما به همت مسلمين جهان دست خون آشام شرق و غرب را از ساية كشورهاي اسلامي كوتاه كرده و راه را براي رسيدن به سرزمين مقدس قدس و كربلا هموار سازد و من به طور يقين چنين روزي را مي‌بينم. خدايا تو خود گواهي كه اين حقير براي ياري دادن به دين مقدست جان بر كف نهاده و به اين آية ادعوني استجب لكم لبيك گفته كه تو مرا ياري دهي. تقاضا دارم بعد از شهادتم هيچ كس به حال من نگريد و به همديگر تبريك بگوييد. هيچ ناراحتي به خود راه ندهيد كه من در آخرت سرافراز مي‌باشم. در آخر چند كلمه‌اي با شما پدر و مادر صحبت دارم. پدرجان عاجزانه از تو مي‌خواهم كه حلالم كنيد و تو اي مادر كه همچون فاطمة زهرا فرزندانت را تربيت نموده‌اي، شيرت را حلالم كن تا راحت سر به بالين خاك نهم و افتخار كنيد كه فرزندي را در راه خدا داديد. هدف نهايي ما پيروزي اسلام است، اگر نكشيم، مي‌كشند. چه بهتر كه در راه خدا كشته شويم. اگر زنده ماندم، خوشحالي من چشيدن مزة شهادت است و اگر كشته شدم، شربت شيرين شهادتم را نوشيده‌ام. در هر حال فتح نهايي با اسلام است و حسين عليه السلام آن را ثابت كرده و از شما برادران مي‌خواهم كه با صبر و استواري محكم در روز شهادتم بالاي سرم بياييد و در آن لحظه به ياد حسين عليه السلام باشيد كه در صحراي كربلا تنها بود و شكر كنيد كه برادرتان فداي اسلام شد و از شما مي‌خواهم كه راهم را ادامه بدهيد. از شما خواهرانم مي‌خواهم كه حجاب اسلامي را حفظ كنيد و نگذاريد كه دشمن از شهادتم خوشحال شود و همچون زينب در مقابل ظلم و جفا مقاومت كنيد. در آخر از شما همسرم حلاليت مي‌طلبم و اميدوارم كه شما همسر خوب و مهربانم الگويي باشيد براي انقلاب و ديگر زنان جامعه. از شما مي‌خواهم بعد از شهادتم ليلاگونه بالاي سرم بياييد و در آنجا اسم مرا بر لب آوريد. همسرم اگر در روزي بچه‌مان به دنيا آمد و من به درجة شهادت نايل شدم، صبر كنيد و صبور باشيد و فرزندتان را در راه اسلام به او درس اخلاق بدهيد و او را يك فرد مسلمان به جامعة اسلامي‌مان تحويل بدهيد تا فرداي قيامت روحم در آنجا شاد گردد.
پدر عزيزم مي‌دانم چقدر برايم زحمت كشيده‌ايد و چه مشكلاتي برايم پيش آمد و شما صبر كرده‌ايد و همچنين شما مادرم پدر عزيزم ما يك روز به دنيا آمديم و يك روز هم از اين دنيا بايد برويم. چه بهتر اين كه ما در ميدان نبرد رفتيم و به فرياد حسين (ع) زمان لبيك گفتيم.
به خدا قسم وقتي كه به مرخصي مي‌آيم و به گلزار شهدا مي‌روم و شهدايي را در آنجا مي‌بينيم كه تا چندي پيش در كنار من بودند و با هم صحبت مي‌كرديم و حال به آن دنيا رفته‌اند، شرمنده‌ام. پدر جان اگر من شهيد شدم، مرا در گلزار شهداي تنكابن پيش دوستانم، پيش سروران گراميم، پيش سربازان آقا امام زمان عليه السلام شهيد ديلمي، شهيد ناصر پورتقي، شهيد هوشنگ ملايي توانا، شهيد كاظمي و ديگر شهدايي كه در ميدان نبرد به درجة شهادت رسيده‌اند، دفن نماييد.
والسلام عليكم و رحمه ا لله . محمد گلگون
نظرات شما عزیزان:
[ سه شنبه 2 دی 1390
] [ ] [ کیان ][
آمار
وب سایت: