رهنمود اخلاقی آیت الله بهجت رضوان الله علیه برای رسیدن به کمالات انسانی :

برای سالک، در اولین مرحله ، عزم راسخ و مستمر بر ترک معاصی در اعتقادیات و عملیّات در تمام عمر ـ اگر چه هزار سال باشد ـ و نماز اول وقت ، برای وصول به مقامات عالیه، کافی و وافی است

???? محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص ۸۳ به نقل از آیت الله بهجت.

آیت الله سید احمد فهری [از شاگردان علامه قاضی] : شخصاً از آیت الله قاضی شنیدم که فرمود : « دو سه روز است که فکر می کنم اگر در بهشت، نگذارند ما نماز بخوانیم ، چه کنیم؟!»

???? محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص ۸۹.

آیت الله بهجت رضوان الله علیه :
علامه قاضی رضوان الله علیه فرمودند هر کس نماز های واجب یومیّه را اول وقت بخواند، به همه مقامات معنوی خواهد رسید. اگر نرسید مرا لعنت کند! 

ایشان نگفت: «خوب بخواند». معلوم می شود که نماز اول وقت خواندن، حضور قلب آور هم هست.

???? محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص ۸۵ به نقل از آیت الله بهجت.

آیت الله بهجت رضوان الله علیه : 
اگر سلاطین عالم می دانستند که انسان ، در حال نماز ، چه لذت هایی می برد، هیچ گاه دنبال لذایذ مادی نمی رفتند.

???? محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص ۹۰.

آیت الله بهجت رضوان الله علیه : استاد اخلاق در نجف [علامه قاضی] می فرمود:  « اگر [مردم] لذت نماز را بدانند ، می دانند که در دنیا، لذتی بالاتر از نماز نیست».

???? محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص ۹۰.

آیت الله بهجت رضوان الله علیه : آیا حالات و مقامات شیخ انصاری جای اغتباط [غبطه خوردن] نیست که بین دو محال عادی ، جمع کرده بود؟!
با یک چشم ، دو درس خارج فقه و اصول در شبانه روز می گفت و تألیفات آن چنانی داشت. این در رابطه با علمیّات ؛ اما نسبت به عملیّات هر روز نماز جعفر [طیار] و زیارت عاشورا و جامعه [کبیره] را می خواندند و به نماز شب هم مقید بودند. آیا جمع این امور، جز با این می شود که خداوند، برکت در اوقات و توفیق در اعمال بدهد؟!

???? محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص ۱۱۲.

توصیف نماز و عبادت آیت الله بهجت در بیان فرزند ایشان
یک و نیم ساعت قبل از طلوع فجر ، بیدار و به استغفار و مناجات و نماز شب و نوافل و قرائت قرآن و تدبّر در آن ، مشغول بود و اگر حضور در مسجد و نماز صبح و تعقیبات متّصل و زیارت حرم [حضرت معصومه] و اذکار روزانه ـ که حتّی در راه رفتن و بازگشت ، برای هر کدام برنامه داشت ـ بدانها بیفزاییم ، تا وقت صبحانه ، با احتساب اختلاف فصول و کوتاهی و بلندی شب، پنج ـ شش ساعت وقتْ صرف عبادات می کرد. برای ظهر و عصر هم با در نظر گرفتن مقدمات و نوافل و تعقیبات ، حدود دو ساعت و نیم و برای نماز مغرب و عشا نیز حدود سه ساعت و نیم در نظر می گرفت. عبادات متّصلش ، جمعاً یازده ، دوازده ساعت ـ که روز های پنج شنبه و جمعه و ایام مخصوص، بیشتر می شد ـ وقت او را پُر می کرد.

او معتقد بود و یقین داشت که این عبادات، مُمِدّ مطالعات اند و بلکه زمان لازم آنها را به یکْ پنجم ، تقلیل می دهند.

مانند کارخانه ای چند شیفته ، حدود بیست ساعت را در شبانه روز ، به تنهایی کار می کرد و کار! [فقط حدود چهار ساعت می خوابید]
تا توان داشت کار می کرد. وی پس از نود سالگی هم با بسیاری از جوانان فرق ها داشت و از آنان، تواناتر و پُر کار تر بود. 
در ۹۵ سالگی هم با وجود تمام مخالفت ها، یک درس به تدریس خود اضافه کرد.

???? محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص ۲۷۸ و ۲۷۹. گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین حاج علی آقا بهجت.